زنبور درمانی و درمان بیماری های دام و طیور

محصولات زنبور عسل فقط برای انسان ها مؤثر نیستند و برای اکثر پرندگان، پستانداران استفاده می شود. در حیطه ی بهداشت دام نیز فرآورده های زنبور عسل به ویژه عسل، بره موم و زهر در تحقیقات و یا به عنوان اهداف نهایی اقدامات درمانی، با الگویی تقریباً مشابه به مصارف انسانی به کار گرفته شده است. با این وجود از فرآورده های زنبور عسل حداقل در درمان بسیاری از بیماری های عفونی، ترمیم جراحات ، بیماری های چشم و نیز تحریک سیستم ایمنی، افزایش راندمان تولید و بهبود کیفیت محصولات دامی استفاده می شود.
زنبور درمانی در دامپزشکی به این صورت است که زهر زنبور مایعی است تلخ مزه، بی رنگ، روشن و ترکیب بسیار پیچیده ای دارد. دست کم 8 نوع پروتئین تا به حال در آن شناسایی گردیده است. که از زهر زنبور در درمان آرتریت و روماتیسم، دردهای مزمن، مشکلات کلیوی، تومورها و کشیدگی عضلات در سگ و اسب استفاده می شود. همچنین زهر زنبور از طریق تحریک سیستم ایمنی و آتریمی(مانند کورتیزول) بر روی سگ ها و خرگوش ها عمل می کند. عسل هضم و جذب غذا را بهبود بخشیده و برای عفونت های تنفسی، درمان درد و زخم های باز و تسریع در بهبودی زخم حیوانات نقش مهمی دارد. عسل به عنوان پری بیوتیک، ضد ویروسی، آنتی اکسیدان طعم دهنده و ترکننده ی گوشت، اشتها آور و انرژی زا، در تغذیه طیور کاربرد دارد.

عسل و ریه

امام کاظم(علیه السّلام) می فرمایند: هیچ دارویی به خوردن عسل نمی رسد. از زمان های بسیار قدیم مردم به خواص درمانی عسل در معالجه بیماری های ریوی پی برده بودند. چنان چه بقراط نوشته است که شربت عسل برای از بین بردن سرفه و خلط سینه مسلول نافع است. هندوهای قدیم نیز عسل و شیر را بهترین دارو برای درمان سل و فشارخون می دانستند.

عسل و کلیه

رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله) می فرمایند: هر کس می خواهد شفا پیدا کند باید صبح ناشتا عسل را با آب باران مخلوط کرده و بنوشد. نیوهول محقق روسی درسال 1813 به این نتیجه رسید که در بیماران کلیوی عسل بهترین ضدعفونی کننده ی مجاری ادرار به شمار می آید و آن پادزهر خوبی برای سموم مختلف می باشد. اگر مخلوط با آب باران یا آب مقطر تغذیه شود باعث زیاد شدن ادرار، رفع تشنگی و خرد شدن سنگ های کلیه و مثانه می گردد.